Update vanuit Taiwan

Hallo allemaal,

Na een inspirerend whatsapp gesprek met Vera besloot ik dat het toch wel weer tijd werd voor een verslagje vanuit Taiwan. Even via een andere weg dan voorheen, aangezien ik tijdens mijn mailpogingen toch wat mensen ben vergeten.

Inmiddels ben ik al bijna twee maanden in Taiwan en ben ik aardig gewend aan het leven hier(ik noem het zelf graag volledig geintegreerd). De universiteit is makkelijk, maar kost wel veel tijd, omdat je verplicht naar de drie uur durende colleges moet en omdat er allemaal van die vervelende opdrachten zijn. Mijn vakken zijn gelukkig wel leuk en het internet op mijn nieuwe laptop werkt goed (bedankt pake en beppe), dus vliegtickets kunnen gewoon onder college worden geboekt.

Na het fiasco met de Chinese test begon ik in het beginnersklasje voor Chinees. Na de eerste les waarin we ongeveer alleen ni hao hadden gezegd waren de lerares en ik het erover eens dat dit toch niet het juiste niveau was en werd ik overgeplaatst naar een wat hoger niveau. Dit is echter wel weer vrij uitdagend, met als resultaat dat het redelijk wat tijd kost.

Marinke (voor de mensen die dat nog niet wisten, ik deel mijn kamer en zij is mijn roommate) en ik doen mee aan het ''European Union Voluntary Teaching Program". Dat houdt in dat we hier op lokale scholen wat moeten vertellen over de EU en over Nederland. Heel veel kinderen weten niet echt dat Europa bestaat volgens mij en ze denken dat alle westerse mensen uit Amerika komen. Daar gaan wij dus verandering in brengen ;). Aangezien we het ook over Nederlands eten willen hebben zijn wij erachter gekomen dat er echt heel erg veel Nederlandse online shops zijn! De eerste bestelling zal zeer spoedig worden geplaatst.

Denk nu niet dat ik alleen maar aan het studeren ben, want er is ook nog tijd genoeg voor tripjes, sport (MET airco) en stiekem ook voor Netflix.

Een paar weken geleden heb ik een weekend doorgebracht in een Taiwanees gastgezin. Het was heel bijzonder om echt bij die mensen thuis te zijn en te doen wat zij normaal ook doen. Mijn Taiwanese zusje was echt een schatje en was echt zo'n wonderkind dat perfect engels sprak, piano en cello speelde en meer boeken had gelezen dan ik in mijn gehele leven zal doen. Een beetje anders dan mijn Nederlandse zusje dus, maar voor een weekendje best leuk.We gingen naar een bijeenkomst in de tempel ( 5 uur zondagochtend, wel wat extreem vond ik zelf), woonden een klassiek concert bij en hebben heerlijk gegeten.Ik ben van plan contact met ze te houden en ze nodigden me uit om nog eens langs te komen.

Samen met Vicky heb ik een enorm buddha beeld bezocht, een memorial center. Ik weet niet zoveel over het boedhisme enzo, maar het was wel heel indrukwekkend. 'S avonds gingen we, zoals altijd weer lekker eten. (Taiwanezen houden echt heel erg van eten, misschien integreer ik daarom zo goed)

Vorig weekend zijn Lisa, een Duits meisje, en ik naar xiao liu qiu gegaan, een eiland voor de kust hier. Het was vrij lastig om er te komen, aangezien alles in het Chinees was, en bij de boot aangekomen stond er een rij van ongeveer 700 meter gok ik zo, dus het begin verliep enigszins stressvol. De rij ging vrij snel, en voor we het wisten stonden we op het eiland. We hadden scooters gehuurd (vriendelijke, electrische scooters, waarop zelfs wij durfden te rijden, wat een chaos het verkeer hier) waarmee we het eiland konden verkennen. Het was een heel mooi eiland, er waren allemaal rotsen en grotten en de zee was heel helder. Ons trekkershutje op de camping was ook een succes en de tijd vloog voorbij. Op dit eiland waren dus echt GEEN westerse mensen dus op een gegeven moment waren we de wijzende, starende en soms foto knippende mensen wel een beetje zat, maar we bleven natuurlijk lachen. Toen we weer weggingen viel ons al op dat er redelijk wat wind was. We sloten weer aan in een lange rij voor de boot en ik vond dat er verontrustend veel mensen op de boten werden gepropt. Op een gegeven moment konden er nog twee mensen op een hele volle boot en wij waren de gelukkigen. Eenmaal op de boot bleek het wel mee te vallen met hoe vol hij was, de meeste mensen stonden buiten. Toen we de haven verlieten steeg mijn hartslag naar vast onacceptabel hoge waarden, want shit wat waren die golven hoog. De hele boot ging heen en weer (inclusief joelende passagiers). Dat soort spanning is voor mij niet nodig, ik hou meer van rustige bergmeertjes. Na 30 minuten waarin ik heb gevreesd voor mijn leven stapte ik weer op de vaste wal. Lisa bleek in slaap te zijn gevallen op de boot, waar ik nog steeds niet bij kan.

Lisa en ik hebben ook gekeken bij de opendag van de zeil en surfclub van de universiteit. Echt heel vet dat de universiteit een eigen zeil en surfclub heeft vind ik trouwens. Het was heel leuk maar ze 'trainen' op zaterdag en dan kan ik bijna nooit dus ik denk niet dat ik erbij ga.

Het leven in de dorms begint ook bijna comfortabel te worden. Ik durf inmiddels eten op te warmen in de magnetron (OMG je kunt dus echt een ei bakken in de magnetron!!), langer dan 3 minuten te douchen zonder bang te zijn dat het ongedierte me komt halen en zonder slippers in mijn kamer te lopen (ik hoorde trouwens van een meisje dat hier al een jaar woont dat er vorig jaar een meisje was dat altijd in de common rooms op blote voeten liep en een schimmelinfectie of watdanook kreeg!!!! nu doet marinke dat ook niet meer)

We eten eigenlijk meestal in de kantine, omdat we dan onze berg niet hoeven te verlaten (we hoeven dan slechts alle trappen naar onze verdieping te beklimmen) en omdat het best wel prima is en heel goedkoop (1-3 euro voor een warme maaltijd). Morgen gaan we naar een Canadese steakhouse, want Marinke en ik hebben een vitaminetekort en de taiwanese dokter zegt dat we steak moeten eten.( de steak is overigens maar 7,50!!) Zoals ik al zei: eten is een heel, ik herhaal heel belangrijk deel van het leven in Taiwan vandaar dat mijn verhalen altijd over eten gaan.

Dit weekend ga ik naar Taipei, volgend weekend naar Hong Kong en er zit ook een tripje naar Singapore en Maleisie aan te komen, dus ik hoef me volgens mij niet te vervelen ( en anders zijn er nog heel veel afleveringen pretty little liars over:))

Het is weer een heel erg lang verhaal geworden dus ik ben trots op degene die alles heeft gelezen.

Nu moet ik een boodschappenlijstje maken voor de dutchexpatshop en daarna moet ik skypen, dus het verhaal eindigt hier.

Groetjes,
Nynke